Tango argentyńskie to niewątpliwie jeden z najbardziej temperamentnych tańców świata i jednocześnie nazwa stylu muzycznego. Powstało około 1900 roku w Buenos Aires i Monteviedo (stąd niniejszy taniec nosi w nazwie przymiotnik „argentyńskie”). Jego charakterystycznym instrumentem jest bandeon. Warstwa liryczna utworów często skupia się na zawodzie miłosnym i smutku. Enrique Santos Discépolo (jeden z najwybitniejszych poetów tanga) nazwał je „smutną myślą, którą się tańczy”. Pierwotna forma tanga pojawiała się już w drugiej połowie XVIII wieku w domach publicznych i podrzędnych lokalach. Był to jeden z pierwszych tańców (po walcu i polce), w których partnerzy się obejmowali (tańczyli ze sobą bardzo blisko, zwłaszcza górą ciał), zaś ich nogi (lekko oddalone) stawiały improwizowane kroki, wchodząc w pełną nagłych zwrotów interakcję. To właśnie ten unikalny, niewerbalny dialog między partnerami, pełen napięcia i nieoczekiwanych reakcji stanowi kwintesencję tanga. Kroki i figury stają są jedynie dopełnieniem tego pasjonującego widowiska. Tango argentyńskie to idealny kurs tańca dla par, które chcą pogłębić swoją zażyłość.
W Argentynie tango przeżywało różne okresy. W 1911 argentyński poeta i nowelista Ricardo Gűiraldes, jeden z największych krzewicieli tanga, napisał wiersz na jego cześć i odtańczył tango, wprawiając w osłupienie gości paryskich salonów. Dzięki akceptacji klas wyższych, taniec ten stał się w 1913 roku jednym z najbardziej popularnych na świecie. Mocno erotyczny i prowokacyjny charakter tanga był jednak przyczyną licznych protestów. W 1913 londyński The Times w jednym ze swoich artykułów nazwał tango nieprzyzwoitym. Negatywnie o charakterze tego tańca wypowiedział się również papież Pius X, zaś cesarz niemiecki zabronił nawet tańczyć je swoim gościom! Jego popularność w Europie jednak nie gasła, co więcej zakazy wręcz ją podsycały. Zachwycony wirtuozerią wielkiego tancerza Casimira Ain papież Pius XI zmienił stanowisko kościoła, doceniając kunszt tanga argentyńskiego.
Tango zapoczątkowało również zmiany w modzie. Jego barwami stały się pomarańcz, żółć i czerwień, zaś charakterystycznym strojem kobiet zostały tulipanowe, rozłożyste suknie. Taniec ten dotarł również do Polski. W naszym kraju moda na tango rozpoczęła się w 1913 roku, podczas gdy Lucyna Messal i Józef Redo zatańczyli je po raz pierwszy na spektaklu „Targ na dziewczęta”.
W 1920 roku moda na tango opanowała już całą Europę i Stany Zjednoczone. Kobiety prowadziły samochody, ścinały włosy, publicznie paliły papierosy, zaś symbolem ich wyzwolenia i swobody stało się właśnie tango. Jego popularność nie gaśnie do dzisiaj. Zarówno taniec, jak i muzyka zostały wpisane w 2009 roku jako część niematerialnego dziedzictwa kulturowego Unesco.
Kurs tańca tanga argentyńskiego
W łódzkiej szkole tańca DanceSpot66 prowadzimy kursy tanga argentyńskiego dla par. Stań się częścią gry i dialogu między partnerami, poczuj na własnej skórze, czemu ten taniec przez niektórych uznawany jest za nieprzyzwoity i przede wszystkim pozwól sobie doświadczyć tej niezwykłej, intymnej atmosfery! Atmosfery tańca, którego sensem jest wolność.